Recenzja Broforce

Baczność szeregowy! Koniec tego spania, czas zrobić z ciebie prawdziwego mężczyznę! A teraz padnij na ziemię i zrób trzy serie pompek!

Zapewne każdy z was oglądał kiedyś filmy z Rambo czy Brucem Willisem, gdzie wrogowie padają jak muchy, a na końcu każdego filmu, (w których wielbi się USA) bohaterowie odlatują ku zachodowi słońca, a w tle eksploduje wszystko co widać. Schemat ten dominował w filmach lat 80 i 90-tych.

Devolver Digital  złożyło w 2015 r. hołd temu kiczowi, wydając Broforce. Zanim jeszcze przejdę do komentowania samej produkcji dodam, że czuć tu starą Contrę. Ci z was, którzy mieli okazję ograć ten kultowy tytuł, mają teraz możliwość zmierzyć się z jego duchowym spadkobiercą.

Pamiętałem to jakoś inaczej...

Tak jak wspominałem wyżej mamy tu powrót do przeszłości z tego też powodu, że Broforce jest strzelaniną, która nie tylko nawiązuje do klasyki jedynie mechanikami. Wystarczy jeden rzut oka na piksele wielkości pięści, aby doznać wrażenia, że włączyło się już wiekową grę. 

Styl audiowizualny jest mocno inspirowany 16-bitowymi grami. Przez całą produkcję idziemy w prawo niszcząc wszystko, co nam stanie na drodze. Pod względem rozgrywki nie mam się specjalnie czego czepiać, bo rozwałka i efekty są naprawdę dobrze wykonane. Niestety, na tym się kończy to co dobre, bo mimo tego, że można grę przejść solo, to łatwo się do niej zniechęcić.

Poziom za poziomem, a końca nie widać

Bratnia siła (tł. Broforce) polega na jak najszybszym przejściu poszczególnych map, gdzie na końcu czeka na nas "smutny pan" czyli szatan. W trakcie walki możemy podobnie jak w Wormsach rozwalić całą mapę, no może z wyjątkiem obszaru tuż pod flagą Stanów, która ma metalowe podłoże. 

W grze działa "loteria", która przydziela postacie na danym poziomie np. Rambro lub Brominator (wszystkie postacie mają przedrostek "bro" od brother - brat). W czasie każdej rundy trafiamy na jeńców, których możemy uwolnić, dzięki czemu pozyskujemy nowych "braci" i jedno życie. Każdy "Bro-" posiada własną broń i specjalny rodzaj ataku.

A teraz wyjaśnię o co chodzi z losowaniem. Po każdej stracie życia dostajemy przypadkowego  "Bro-" i zależnie od tego, kto to będzie, walka potoczy się łatwo, ewentualnie zmieni się w mordęgę. Powodem tego jest fakt, że dany zawodnik będzie miał broń białą lub palną z bardzo małym zasięgiem, która bardziej przeszkadza, niż pomagała w walce. Zaznaczę też, że w całej grze nie można wybrać sobie dowolnej postaci, nawet tej, którą akurat w danej rundzie odblokowaliśmy.

Ale wielkie bydle!

Na początku walczymy włącznie przeciw ludziom. Później dochodzą także obcy, ale nie będę psuł wam zabawy, choć zapewne już się domyślacie o kogo chodzi. Co kilka rund trzeba rozprawić się z bossem. Tutaj dopiero dotkliwie odczułem fakt, że nie mogę dobrać sobie odpowiedniego "Bro-" i muszę walczyć takim zawodnikiem, który akurat się trafi, a jego ataki nie zadają żadnych obrażeń przeciwnikowi, bo np. strzela granatami, które odbijają się od wroga i nie robią mu krzywdy. Na szczęście szefowie są prości. 

Wystarczy chwila zastanowienia i strategia sama przychodzi do głowy, więc tragedii nie ma. Nim przejdę do podsumowania dodam parę słów o trybie sieciowym, w którym możemy grać ze znajomymi. No, tutaj sytuacja zmienia się o 180 stopni. Rozgrywka daje wtedy radość i dużo śmiechu, lecz jeśli zechcecie zagrać solo, to się lepiej zastanówcie.

Czy warto kupić Broforce? Tak jak pisałem wyżej, dla samotnych wilków nic tam nie ma. Mimo, że na początku poczują się jakby znowu grali na starym Nesie, to zaraz otrząsną się z tego stanu i rzucą tę produkcję.   

A jakie są wasze wrażenia z tego tytułu? Gracie ze znajomymi, czy może pasuje wam taka rozwałka solo?

Nie zapomnijcie o lajkach :D Jak zwykle chętnie podyskutuję z wami w komentarzach.